Bu çekici eser, bir melek gibi bir figürün, muhtemelen Eros'un, havada dans ettiği görüntüsüyle başlar; çocukça bir yaramazlık ve coşku hissini somutlaştırarak, puf puf bulutlar ve çiçekler arasında uçar. Yumuşak derisi, hareket ve yaşam hissini uyandıran fırça darbeleriyle çizilmiş olan tombul vücudu, ışıkla sarılarak altın ışıltısı kazanıyor. Kollarını uzatarak, ince bir çiçek tacı tutmakta ve bu taçtan çiçekler akıp gitmektedir. Bu oyuncu hareket yalnızca onun genç cazibesini vurgulamakla kalmaz, aynı zamanda onu doğa ile de bağlar; bizi romantizm ve güzellik dolu bir dünyaya davet eder.

Etrafında beyaz güvercinler zarif bir şekilde uçarak barış ve aşkı simgeler; arka plandaki pastel renklerin hakim olduğu konumla çelişmektedir. Fragonard yumuşak bir pembe, mavi ve krema paleti kullanarak rüya gibi bir atmosfer yaratır; sanki zaman durur. Bol yeşil ve tam çiçek açmış çiçekler, genel mutluluk ve aşk duygusuna katkıda bulunurken, etkileyici fırça darbeleri sahneye dinamik bir kalite katmakta ve hareket hissini yoğunlaştırmaktadır. Bu eser, Rococo döneminin özünü yakalar; burada aşk ve neşe merkezi temalar olarak öne çıkarken, izleyiciyi hafiflik ve hayal gücü dolu bir dünyaya taşır.