Yeşil yaprakların lüks bir örtüsü altında yer alan bu muhteşem parça, düş ve romantizmle dolu bir anı yakalamaktadır. Merkezdeki figür, genç bir kadındır ve taş bir kaideye yaslanmaktadır; zarif elbisesi çevresine zarif bir şekilde akmaktadır. Yumuşak ve özlem dolu ifadesi, derin bir özlem çağrıştırıyor—sanki yakalanmış bir düşünce bir düşte yüzer gibi. Onun üzerinde, belki de aşkı veya ilhamı simgeleyen küçük bir melek, gökyüzüne doğru işaret ediyor; sanki bir gizli sevinci ortaya çıkarıyor ya da onu gökyüzüne çağırıyormuş gibi.

Bu eserde ışığın kullanımı ustaca; altın ışık huzmeleri sahneye sıcaklık katarken, gölgelerin etkileşimi çevredeki yeşilliklerin derinliğini artırıyor. Sanatçı, sahnenin etereal kalitesini artırmak için yumuşak pastel bir renk paleti kullanıyor—pembe, açık sarılar ve soluk yeşil tonlarıyla. Bu tablo sadece huzur ve hayranlık hissiyatı uyandırmakla kalmıyor, aynı zamanda Rococo döneminin estetik ideallerini, samimiyet ve romantizm vurgusuyla başarıyla kapsıyor; izleyiciyi bu anın güzelliğinde kaybolmaya davet ediyor. Fragonard, geçici bir hissiyatı ustalıkla yakalayarak, bizlere aşk ve hayallerle dolu bir hayal dünyasında paylaşma şansı veriyor.