Eser, canlı, törensel giysilerle süslenmiş üç figürün arasında ilgi çekici bir yakınlık anını yakalıyor. Yaklaştıkça, belirgin şapkaları ve nakışlı cübbeleri zengin bir geleneği yansıtıyor; her kıyafet, miras ve kimlik hikayelerini anlatan bir renk ve desen halısıdır. Figürler, izleyiciden uzakta durmakta; bu, görünmeyen ifade ve diyalogları düşünmeye teşvik eden ince ama çekici bir kompozisyon oluşturmakta. Yumuşak, toprak tonlarında arka plan sahneyi sarmaktadır; giysilerin parlamasına izin veriyor ve gözleri üzerlerine çekiyor; sanki onların tarihsel bağlamının sıcaklığı tuvalin içinden sızıyormuş gibi hissettiriyor.

Işık oyunları, dokularını nazikçe aydınlatarak, kültürel dokuyu, festiva ritüelleri ve toplumsal bağlarla derinlemesine işlenmiş karmaşık katmanları sergiliyor. Yakın duran figürlerin duruşları, paylaşılan bir anlayışı ya da belki de gizli bir alışverişi öneriyor; bu durum, anı heyecanlandırıyor. Üzerlerinde düşen gölgelerin etkileşimini gözlemlemek büyüleyici; geçmişlerini, şimdi ve belki de kolektif bir geleceğe dair bir öykü ekseni oluşturuyor. Her biri, önemli bir anlam taşıyan nesneleri tutuyor olabilir—belki müzik aletleri veya törensel nesneler—beklentiyi artırarak, bu büyüleyici tabloya katmanlar ekleyerek, izleyicilere geleneklerin gücünü ve bireyleri paylaşılan bir kutlamada bir araya getiren bağları hatırlatıyor.