Bu eserde, çıplak bir kadın su kenarında sakin ve canlı bir ışık altında uzanıyor. Figür, arka plandaki koyu yeşil sazlıkla hoş bir tezat oluşturan yumuşak ve heykelsi bir şekilde betimlenmiş. Altın sarısı saçları ve açık teni, huzurlu kumsalda sıcaklıkla parlıyor. Kompozisyon, izleyicinin gözünü onun zarif kıvrımlarına yönlendirirken, uzaktaki kürek çeken insanların varlığına da hafifçe dikkat çekiyor, kompozisyona ince bir hareketlilik katıyor.

Sanatçının tekniği, yumuşak modelleme ile düz renk alanlarını bir araya getirerek rüya gibi, hafif sürreal bir hava yaratıyor. Sınırlı ama zengin bir palet; şeftali tonları, yeşil ve mat mavi renkler, öğleden sonra güneşinin gölgeler arasından süzülen yumuşak ışığını çağrıştırıyor. Duygusal olarak eser, huzurlu bir yalnızlık ve içsel düşünceyi yansıtıyor. 1921 yılında yapılmış bu çalışma, 20. yüzyıl başlarında insan figürünün doğal çevre içerisindeki keşfine dair önemli bir örnek teşkil ediyor.