Bu etkileyici sahnede, yalnız bir Arap binicisi tüten bir kamp ateşinin yanında duruyor; görkemli atı ise koruyucu bir şekilde yanında bekliyor. Figür, yere oturmuş, omzunda değnek tutuyor, canlı kırmızı ve koyu mavi renklerde akan giysiler içinde rahat ama tetikte görünüyor; sert arazi ortasında sakin bir nefes alma anına dalmış gibi. Sanatçının fırça darbeleri akıcı ama dokulu, toz ve çöl akşamının sıcaklığını hissettiriyor. Binicinin kıyafetlerindeki sıcak toprak tonları ve atın zengin kestane rengi, eyerin soğuk ve mat mavileri ile dumanlı arka planla güzel bir kontrast oluşturuyor; bu da tabloya duygusal bir derinlik katıyor. Gölgeler yumuşak bir şekilde ufuk çizgisine karışıyor, huzurlu bir samimiyet ve genişlik hissi veriyor. Bu eser, 19. yüzyıl ortası romantik oryantalizmin ruhunu ustaca yakalıyor — hem gerçek hem de hayali bir dünyaya bakış sunuyor; vahşi manzara ile insanın varoluşu arasındaki gerilimle dolu.