Yumuşak doğal ışığın içinde, bu büyüleyici sahnede iki genç kız orman açıklığında nazikçe yan yana oturmuş. Sarı saçlı kız kırmızı bir kurdeleyle saçlarını süslemiş, masumiyet ve gençliği fısıldayan bir ifade ile uzanıyor. Diğeri ise dikkatle oturmakta, çıplak ayakları yerde, koyu saçları sakin bir düşünceli yüzü çerçeveliyor ve ellerinde küçük bir ceviz demeti tutuyor. Sanatçının ustalığı, kumaşın her ince kıvrımını ve saç teline kadar özenle işlenmiş fırça darbeleriyle kendini gösteriyor; sanki o anın dokunsal sıcaklığını hissetmemizi sağlıyor.

Kompozisyon samimi ve içten, hareketli bir dünyada sessiz bir mola gibi; yeşil arka plan hafifçe bulanıklaşarak, ifadeli yüzlere ve birbirine kenetlenmiş ellere odaklanmayı artırıyor. Palet, yumuşak toprak tonları ve nazik beyazların uyumunu taşır, neredeyse elle tutulur bir huzurluk uyandırır. Bu eser, akademik geleneğe derinlemesine bağlı olmasına rağmen saf duygularla dolu, bizi zamansız bir yaz öğleden sonrasına götürüyor—neredeyse kahkahaların ve yaprak hışırtılarının duyulabileceği, içten bir bağın mükemmel fonunu oluşturan bir an.