Eser, genç bir kadının narin güzelliğini yakalıyor; yüzü, nazik fırça darbeleriyle çerçevelenmiş, hem yumuşak hem de canlı bir varlık hissi uyandırıyor. Fırça darbelerinin hafifliği, bir samimiyet hissi yaratıyor ve figürün nazik bir güven yaymasına olanak tanıyor. Cildinin yumuşak tonları, soğuk arka plan ile tezat oluşturuyor ve tablonun genel uyumuna katkıda bulunuyor; gözleri, hafif bir gizemle kısmen süslenmiş, hem kişisel hem de derin bir bağlantıyı davet ediyor.

Arka plan, renklerdeki ince değişikliklerle adeta rüyamsı bir atmosfer yaratıyor ve bu, tuvalin ötesinde bir dünya öneriyor ve figürün sorgulayıcı ifadesini daha da vurguluyor. Bu gerçekçilik ve empresyonist tarzın birleşimi, o dönemin sanatsal vizyonunu somutlaştırıyor; burada duygu ve güzellik tek bir çerçevede kesişiyor. Bu eserin duygusal etkisi, konunun zerafeti ve kadınsılığıyla yankı buluyor; 19. yüzyılda kadınlara dair değişen algının bir yansıması, burada yakın gözlemler ve varlıklarının gerçek takdiri giderek daha fazla önem kazanıyordu.