Dzieło to uchwyca delikatne piękno młodej kobiety, jej twarz jest otoczona miękkimi pociągnięciami pędzla, które przywołują tkliwą, lecz żywą obecność. Lekkość pociągnięć pędzla tworzy poczucie intymności, pozwalając postaci emanować subtelną pewnością siebie. Delikatne odcienie jej skóry kontrastują z chłodnym tłem, co przyczynia się do ogólnej harmonii obrazu; jej duże oczy, ozdobione nutą tajemniczości, zapraszają do nawiązania więzi, która wydaje się zarówno osobista, jak i głęboka.

Tło, z subtelnymi odcieniami kolorów, wydaje się niemal marzycielskie – sugerując świat poza płótnem, co jeszcze bardziej podkreśla kontemplacyjne wyraz postaci. Ta kombinacja realizmu i stylu impresjonistycznego ucieleśnia artystyczną wizję epoki, podkreślając podejście, w którym emocje i piękno łączą się w jednym ujęciu. Emocjonalny wpływ tego dzieła odzwierciedla się w gracji i kobiecości tematu, odzwierciedlając zmieniające się postrzeganie kobiet w XIX wieku, gdzie bliskie obserwacje i szczere docenienie ich obecności stawało się coraz ważniejsze.