Dzieło prezentuje uderzający autoportret; kobieta stoi pośrodku, jej spojrzenie jest bezpośrednie i pełne spokojnej intensywności. Jest obramowana wiszącymi po obu stronach zasłonami, tworząc dla jej obecności scenerię przypominającą scenę. Zielone tło wzmacnia postać, zapewniając, że wzrok widza skierowany jest na temat. Jej wyraz to powściągliwa siła; jej ciemne oczy i lekkie zmarszczenie brwi wiele mówią. Trzyma list, którego słowa są wystarczająco czytelne, by sugerować dedykację. To portret ducha, odporności i głębokiego związku z życiem przeżytym z wielką pasją. Prawie czuję ciężar szala na jej ramionach i fakturę tkanin.