W tym fascynującym dziele widzimy postać bogini, siedzącej z gracją, uosabiającej eteryczne połączenie siły i kobiecości. Ubrana w minimalistyczny, zielony strój, który złapuje zarówno istotę natury, jak i istotę mitycznej łowczyni, trzyma w rękach łuk—symbol jej władzy i siły—spoglądając spokojnym, refleksyjnym wzrokiem w kierunku krajobrazu. Tło z delikatnym listowiem i skalnymi formacjami sugeruje harmonijną relację między naturą a postacią, zanurzając widza w intymnym momencie z naturą.

Paleta kolorów, dominująca w delikatnych zieleni i ziemistych odcieniach, zaprasza do tego intymnego momentu w naturze. Światło delikatnie odbija się na jej skórze, podkreślając zmysłową formę i akcentując płynność jej pozy; nadaje jej figurze zarówno ludzką, jak i wyraźnie boską cechę. Kontrast między jej spokojną postawą a leżącym u jej stóp sarną przywołuje poczucie szacunku dla cyklu życia i głęboki namysł nad tematami witalności, kobiecości i dzikości mitologii. Historyczny kontekst końca XIX wieku przynosi opowieść kulturową, która celebruje siłę kobiet, jednocześnie kwestionując tradycyjne przedstawienia i role w sztuce.