Eser, çocukluğun masumiyetinin yumuşak bir anını yakalamaktadır. Ahşap bir zeminde oturan küçük bir çocuk, tamamen oyununa dalmış durumda. Çocuğun sarı saçları ve yumuşak yüz hatları, sahneye sıcaklık ve konfor katan açık, pastel renk paletiyle vurgulanmıştır. İnce bir kareli elbise giymiş küçük çocuk, izleyiciye dönerek merak ve memnuniyet karışımı hafif bir ifadeyle bakmaktadır. Çocuğun çevresinde, oda yumuşak tonlarla süslenmiştir ve altındaki zemin ile halının dokusuyla zenginleştirilmiş huzurlu bir atmosfer oluşturmaktadır.

Kompozisyon alanı zekice kullanmaktadır; çocuk hafifçe merkezden dışarıda konumlanmış, doğal olarak gözleri üzerine çekerken çevresindeki ortamdan — basit bir ahşap sandalye ve duvar — kesitler de gösterilmektedir. Işık ve gölgelerin kullanımı derinlik yaratmakta, sıcak bir ev ortamı hissini artırmaktadır. Komşu alandan hafif bir sıcak parıltı yayılarak evin konforunu önermektedir. Bu sahne, çocukluk duygusal özünün yankısını taşırken, izleyiciyi gençliğin basit sevinçlerine bilhassa geri çağırmaktadır. Tarihsel olarak, bu tür tasvirler 19. yüzyılda aile yaşamı ve ev yaşamına yapılan vurgu üzerinde yoğunlaşmakta, özellikle İskandinav sanatının bağlamında, çocukların etrafındaki gündelik güzellikleri ön plana çıkarmaktadır. Sanatçının ustaca fırça vuruşları, sahneye canlılık katmakta ve çocuğun oyun ruhunu canlandırmakta, aynı zamanda bir yakınlık hissi de sağlamaktadır.