Bu zarif suluboya, genç bir kadının masada oturup, sırtını zarifçe izleyiciye dönmüş olduğu sakin ve içe dönük bir anı yakalıyor. Sanatçının tekniği, yumuşak ve hafif pastel tonlar ile akıcı ve ince çizgileri harmanlayarak, dikey kıvrımlarla süslü koyu renkli dar ceketin içinde genç kadının ince siluetini tanımlıyor. Kadının duruşu, basit bir vazodaki solmuş çiçek demetine hafifçe eğilmiş başıyla düşünceli veya sakin bir odaklanmayı ima ediyor. Ortam, sıcak toprak tonları ile masa örtüsü ve sandalyedeki soğuk mavi tonlarının uyumuyla samimi ve ev havası yaratıyor. Gevşek fırça darbeleri ve ölçülü renk paleti, bu sahnenin geçici ve fısıltılı kalitesini artırarak, sakin bir duygusal derinlik ve zamansız bir zarafet uyandırıyor. Bu eser, 19. yüzyıl sonu empresyonist anlayışının bir yansıması olarak günlük yaşamın zarif güzelliğini ve sanatçının geçici zarafet anlarına olan düşkünlüğünü yansıtıyor.