Bu sanat eserinin zarif kucaklamasında, hem zarafet hem de ince düşünceyi uyandıran bir portre buluyoruz. Figür, yumuşak ama sıcak bir renk paletiyle sarılı ve laurel tacıyla süslenmiştir—zafer ve bilgelik sembolü, onu hızla antik tarih ve zamansız ilham temalarıyla ilişkilendirir. Ahşap bir sandalyenin kenarına nazikçe yaslanmış olan figür, bir parşömen tutmaktadır; bu, şiir, bilgi veya belki de iç düşüncelerinin fısıldadığı bir şeydir. Elbisesinin karmaşık dokusu, ince işlenmiş nakışlarıyla birleşerek, profilinin basit zarafetiyle güzel bir tezat oluşturuyor; bu, izleyicinin dikkatini etkili bir şekilde onun zarif pozuna ve kıyafetinin inceliklerine çekiyor.

Kompozisyon, bakışları parşömandan yukarıya, hafifçe döndürülmüş olan figürün narin boyununa yönlendiriyor sanki derin bir düşünceliliğe dalmış ya da bir sonraki ilham kaynağını bekliyor gibi. Figür ile arka plan arasındaki hatların bulanıklığı—koyu ve neredeyse kahverengi tonlar zengin dokularla bir araya geldiğinde—neredeyse nostaljik bir his uyandıran samimi bir atmosfer yaratır. Bu karakterle bir bağlılık hissetmeden duramıyorsunuz; hikâyesi keşfedilmeyi bekleyen bir bulmaca gibi duruyor. Lefebvre’in ustaca fırça darbeleri, sadece konunun fiziksel niteliklerini yakalamakla kalmaz, aynı zamanda onun öne çıkardığı derin duygusal katmanları da ima eder; bu, 20. yüzyılın sanatsal ifadesinin hassasiyetlerini klasik ideallerin büyüklüğü ile birleştirir.