Bu narin portre, 18. yüzyıl ortalarından sakin bir kadını yumuşak ve sade bir paletle yakalar; hakim renkler ince gri tonları ve hafif ten renkleridir. Figür, ince detaylarla dolu kıvrımlara sahip hacimli bir elbise giymektedir ve sanatçının ışık ve dokuyu ince kalem darbeleriyle ustaca yansıtması dikkat çeker. Yüzü hafif pembemsi ve ifadesinde saklı zarafetle yumuşak bir canlılık hissedilir; doğrudan bakan gözleri ve hafifçe gülümseyen dudakları çizime hayat katıyor. Basit arka plan, çapraz taramalarla oluşturulmuş, tüm dikkati oturan kadına yönlendirir; duruşu sade bir saygı ve doğal rahatlığın dengesi.

Kompozisyon samimidir, özellikle figürün şekline ve ellerine odaklanır; elleri sanki sakin bir işi yapıyormuş gibi, bu da ev içi zarafet ya da sessiz bir düşünce halinde olma hikâyesini çağrıştırır. Elbisedeki ışık ve gölge oyunları kumaşın hareketini dikkatle gözlemlediğini gösterir; bu zengin doku, dönemin ince ve ölçülü zarafetiyle uyumludur. 1757 tarihli bu çizim, dönemin incelikli davranışlara ve zarif görünüşe olan ilgisini yansıtır; İngiliz portre sanatının estetiğine ve sosyal duyarlılıklarına dair bir bakış sunar. Duygusal etki, statüye saygı ve kişiliğin samimi, içten bir temsilini birleştirir.