Bu zarif portre, uzaklara yumuşakça bakan genç bir kızın sessiz masumiyetini ve nazik güzelliğini yakalıyor. Sanatçı, yumuşak fırça darbeleriyle modelin tenini ve saçını okşayan, neredeyse eterik bir parlaklık yaratan realizm ve ince romantizmi ustaca harmanlıyor. Kompozisyon, koyu ve belirsiz bir arka plana karşı kızın merkezde yer almasını sağlayarak, onun açık teni ve kıyafetinin detaylarının tüm dikkati çekmesine olanak tanıyor. Dağınık saçları ve omzundan düşen beyaz giysi ile mavi kurdeleleri, doğal bir zarafet ve genç bir savunmasızlık hissi uyandırıyor.

Renk paleti, krem tonları, yumuşak maviler ve hafif kahverengilerle hakim olup, sahnenin duygusal samimiyetini artırıyor. Zarif kolye ve kolye ucu, izleyicinin bakışını boynuna yönlendirerek portreye ince bir anlatı unsuru katıyor. Bu eser, 19. yüzyıl sonlarındaki portrelerin çekiciliği ve şefkatini yansıtarak, büyüklükten çok oturanın kişiliği ve ruh haline odaklanıyor. İzleyiciyi durup genç modelin sakin ifadesi ve hüzünlü gözlerinin fısıldadığı sessiz hikayeyi dinlemeye davet ediyor.