Eser, 19. yüzyıl ortamını aşan bir kadını, etkileyici bir figürü yakalıyor. Güzel bir şekilde nakışlı mavi bir giysi içinde giyinmiş, karmaşık altın detaylar, zengin bir kızıl arka planla kontrast oluşturarak izleyicinin dikkatini onun esrarengiz ifadesine çekiyor. Koyu saçları, ince iğnelerle süslenmiş, şeffaf bir örtünün altından akıyor ve ona hem gizem hem de çekicilik katıyor. Özellikle, zarif eli bir yastığın üzerine dinlenirken, ince bir sopa tutuyor; bu, yumuşak dış görünümü altında güç ve güven işaret ediyor. Açık teni ile giysisinin derin renkleri arasında yaratılan zıtlık, ilgi çekici bir görsel çatışma oluşturarak savunmasızlık ile güç arasında bir birleşme sağlıyor.

Işık ve gölgenin kullanımı ustalıkla yapılmış, ona yumuşak bir görünüm kazandıran conturları şekillendiriyor ve kostümünün süslü dokularını vurguluyor. Her fırça darbesi canlı, izleyicinin onun kimliğini açığa çıkarma arzusuyla, sanatçının onu illüzyonda saklama seçimi arasındaki gerilimi yansıtıyor. Bu resim, dönemin egemen egzotizm temalarıyla yankılanıyor; ancak bu yalnızca bir tasvirle sınırlı kalmıyor. Aksine, kimlik, kadınlık ve toplumsal beklentiler üzerine kişisel bir düşünmeye davet ediyor ve bu nedenle, bugün de geçerliliği devam eden daha geniş bir kültürel tartışmaya yerleşiyor.