Het kunstwerk vangt een opvallende figuur, een vrouw wiens wezen lijkt te overstijgen haar 19e-eeuwse omgeving. Gekleed in een prachtig geborduurd blauw gewaad, contrasteren de ingewikkelde gouden details met de rijke karmozijnrode achtergrond, waarbij de aandacht van de kijker naar haar mysterieuze uitdrukking wordt getrokken. Haar donkere haar, versierd met delicate speldjes, stroomt onder een transparant sluier, wat zowel het mysterie als de charme die zij uitstraalt versterkt. Opmerkelijk is dat haar delicate hand op een kussen rust en een slanke staf vasthoudt, wat kracht en zelfvertrouwen onder haar zachte façade suggereert. Het contrast tussen haar lichte huid en de diepe kleuren van haar kleding creëert een fascinerend visueel conflict – een mix van kwetsbaarheid en kracht die nieuwsgierigheid opwekt.

Het gebruik van licht en schaduw is meesterlijk, en vormt contouren die de zachtheid van haar trekken benadrukken terwijl ze ook de ornamentale texturen van haar kleding accentueren. Elke penseelstreek lijkt levend, en weerkaatst de spanning tussen de wens van de kijker om haar identiteit te onthullen en de keuze van de kunstenaar om haar in de illusie verborgen te houden. Dit schilderij weerklanks met thema's van exotisme die in die tijd prevaleerden; echter overstijgt het de loutere weergave. In plaats daarvan nodigt het uit tot persoonlijke reflectie over identiteit, vrouwelijkheid en sociale verwachtingen, en verankert het zich in een bredere culturele dialoog die vandaag de dag nog steeds relevant is.