Het portret toont een jonge vrouw die zijwaarts op een stoel zit, met een blik die de kijker ontmoet met een zachte zelfverzekerdheid. Haar rijk getextureerde, volumineuze haar omlijst een gezicht dat is weergegeven met delicate maar expressieve lijnen. De kunstenaar hanteert een opvallende combinatie van houtskool en rode krijt, waardoor een dynamisch samenspel ontstaat tussen krachtige lineaire schaduwwerking en warme accenten die de contouren van haar jas en gelaatstrekken benadrukken. De achtergrond is losjes geschetst in een halve cirkelvormige lijnvoering, die haar figuur naar voren brengt en zowel volume als diepte benadrukt zonder het tafereel te belasten.

Deze tekening straalt een intieme, spontane sfeer uit — als een moment bevroren in de tijd, dat uitnodigt om na te denken over de gedachten of persoonlijkheid van het onderwerp. De lagen donkere lijnen contrasteren prachtig met het zachte modelleren van het gezicht, wat emotie en een levendige aanwezigheid oproept. Het werk weerspiegelt de verfijnde stijl en charme die kenmerkend zijn voor portretkunst uit het laat-19e-eeuwse tijdperk, waarbij realisme wordt gecombineerd met de lichtheid van het impressionisme. Het is een artistiek waardevol bewijs van geraffineerd tekenvaardigheid en de subtiele kunst om het menselijk karakter vast te leggen voorbij louter gelijkenis.