Dit indrukwekkende portret toont een jonge vrouw met een rustige maar doordringende blik die de kijker meteen aantrekt. Haar donkere, weelderige haar omlijst een bleek, sereen gezicht, waar een delicate geplooide witte kraag op haar diepzwarte jurk een fraai contrast mee vormt. Op haar borst prijkt subtiel een klein boeketje viooltjes, dat de anders strenge compositie verzacht. De achtergrond in gedempte aardetinten omhult haar zacht zonder af te leiden, waardoor zij het onbetwiste middelpunt van het schilderij blijft. De meesterlijke penseelvoering van de kunstenaar is terug te zien in de texturen: de glans van het haar, de fijne plooien van de stof en de zachte gloed van de huid lijken bijna tastbaar, wat een serene, contemplatieve sfeer oproept.

Het kleurenpalet balanceert elegant tussen diep zwart en helder wit, met de viooltjes als subtiel kleuraccent dat een melancholische en beschouwende stemming toevoegt. De symmetrische, gecentreerde compositie versterkt de bijna sculpturale aanwezigheid van de jonge vrouw, terwijl kleine details zoals de glans in haar ogen en de zachte kromming van haar lippen uitnodigen tot een diepere emotionele verbinding. In de historische context van het late 19e-eeuwse portretschilderen weerspiegelt dit werk een overgangsperiode waarin academische precisie wordt gecombineerd met intieme realiteit.