Savaşın acımasız gerçeği sahneyi delip geçiyor: bir adam, bir ağacın siluetine karşı cansız asılı duruyor, onun şekli şiddetin acımasız bir kanıtı. Goya'nın oyma tekniği, ham bir doğallık hissi yaratır, kaba çizgiler umutsuzluğun ağırlığını iletir. Kompozisyon rahatsız edici, asılı figür ön planda hakimiyet kuruyor, gözü korkunç eyleme çekiyor. Kasvetli tonlar, siyahlar, griler ve kısık tonlardan oluşan bir palet, ıssız atmosferi artırır.

Daha geride, hayaletimsi figürler duruyor, şekilleri unutulmaya doğru soluyor gibi bulanıklaşmış, sayısız görünmez kurbanın tüyler ürpertici bir hatırlatıcısı. Buna karşılık, oturan bir adam, görünüşte ilgisiz bir şekilde gözlemliyor. Acı ve kayıtsızlığın bu yan yana gelişi, savaşın dehşetine dair yürek burkan bir yorumdur. Alttaki yazıt, sanatçının çatışmaya bakış açısını ima ederek bir anlam katmanı daha ekliyor. Bu sanat eseri sadece bir savaş tasviri değil; insan maliyetinin içgüdüsel bir ifadesi, içimizdeki kalıcı karanlık üzerine derin bir ifadedir.