Bu nazik sahnede, iki genç çocuk, bir nehir kıyısında yıkanırken, çıplak bedenleri masumiyet ve gençliği çağrıştıran yumuşak bir şekilde betimlenmiş. Ayakta duran çocuk, öne doğru eğilmiş ve büyük bir taşı tutuyor, sessiz bir yoğunlaşma anında yakalanmış; oturmakta olan çocuk ise kollarını dizlerine sararak içe dönük bir pozisyonda resmedilmiş. Kompozisyon, ön plandaki bu iki figürü, ağaç gövdesi ve parıldayan nehir manzarası gibi zengin dokulu bir peyzajla dengeliyor ve sahneye hem sükunet hem de ince bir canlılık hissi katıyor.

Sanatçı, sıcak sarılar, yumuşak pembeler ve toprak yeşilleri içeren ince bir renk paleti kullanmış; fırça darbeleri arka planda neredeyse empresyonist bir hafiflik sunarken, çocukların bedenlerinin hatları belirginleşiyor. Doğal ışık, sahneyi altın bir parıltıyla yıkıyor ve sakin bir yaz öğleden sonrası hissini güçlendiriyor. Bu eser, çocukluğun naifliği ve özgürlüğünü yakalarken, sanatçının sembolizme doğru geçişini ve gerçekçilikten öte, doğanın sadeliğiyle derin duygusal bir bağ kurma çabasını yansıtıyor.