Bu eşsiz portre izleyiciyi incelikle zarafet dolu bir dünyaya sarıyor. Merkezdeki figür, göz alıcı bir güzelliğe sahip bir kadın, ustaca işlenmiş bir divanın üzerinde zarif bir şekilde uzanıyor; zarafeti ve sükuneti simgeliyor. Akışkan bir beyaz elbise giymiş halde, kumaş ışığı öyle bir biçimde yakalıyor ki, ince hatlarını belirginleştiriyor; yüz ifadesi, derin düşüncelere dalmış ama yine de gözlemcinin varlığından haberdar gibi, hem düşünceli hem de davetkar. Arka plandaki yumuşak, hafif tonlar gözleri ona çekiyor, izleyicinin ona ihtiyaç duyduğu yakınlığı hissetmesini sağlıyor.

Kompozisyon ustalıkla yapılmış; divanın yumuşak eğrileri onun bedensel hatlarıyla uyum sağlıyor, dekoratif yastıklar sahneye renk katıyor ancak göz yormuyor. Şefkatli ve dağılmış bir ışık kullanımı figürün eterik kalitesini artırırken, onun saçındaki ve giysilerindeki ayrıntılı dokular sanatçının detaylara olan dikkatini vurguluyor. Tarihsel olarak, bu portre sadece 19. yüzyılın başlarındaki moda ve estetiği yansıtmakla kalmaz, aynı zamanda sanatçının kadın güzelliğini onur ve saygıyla kutlama yeteneğini de sembolize eder. Her fırça darbesi bir anlatı taşır, izleyicileri zamansız ve derin bir şahsi bir anı paylaşmaya davet eder.