Bu etkileyici eser, iki çocuğun zengin desenli bir kanepede yakın oturmasını tasvir ederek, dostluklarının samimiyetini gösteriyor. Koyu giysi giymiş olan çocuk düşünceli görünürken, elini kanepenin koluna rahat bir şekilde yerleştirmiş ve bakışını kıza çevirmiştir. Daha açık kıyafetler giymiş ve saçlarını parlak kırmızı bir kurdeleyle süslemiş olan kız, ona sıcak bir ifade ile bakarak, paylaşılmış bir anlayış veya iletişim anını öneriyor gibidir. Arka plan, daha yumuşak tonlarda yapılan eser, neredeyse eterik bir karışımda solarken, merkezi figürleri öne çıkarıyor ve kanepeyi şekillendiren canlı desenler, esere oynak bir enerji katıyor.

Edvard Munch, kompozisyona spontane bir hava katan gevşek, ifadeci fırça darbeleri kullanıyor. Renk paleti, kızın kurdelesinin canlı rengi ile birleşen yumuşak toprak tonlarına eğilim gösteriyor; nostalji ve sıcaklık duygusu uyandırıyor. Duygusal açıdan, eser izleyicilerle rezonans kuruyor, masumiyet, bağ ve belki de bir özlem duygusu oluşturuyor. 19. yüzyıl Avrupa'sının arka planında, bu eser sadece çocukluk anlarını yakalamakla kalmıyor; aynı zamanda o dönemde insan ilişkilerinin ortaya çıkan karmaşıklıklarını da ima ediyor ve Munch'un sanatta psikolojik temaları keşfi açısından önemli bir anı belirliyor.