Bu büyüleyici eserde, iki figür, muhtemelen aşıklar, birbirlerinin yanına çok yakın duruyor, neredeyse birbirine birleşmiş gibi, parlayan mavi bir deniz manzarası arka planda. Adam, canlı mavi bir gömlek ve bir sapka giyiyor, yanındaki kadını nazikçe sarıyor; onun canlı kırmızı elbisesi dikkat çeken bir zıtlık oluşturuyor. Sanatçının cesur fırça darbeleri, resme dokunsal bir kalite kazandırıyor; dalgalar ve çizgiler denizin akışkanlığını yansıtıyor. Her fırça darbesi, o anın çıplak duygusuyla yürekten bir yankı buluyormuş gibi görünüyor ve çiftin arasında tatlı bir yakınlık öneriyor; kendi dünyalarına dalmış gibi görünüyorlarki çevrelerinde olup bitenin farkında değiller.

Aşkı bir kutlama olarak, bu sanat eseri salt temsilin çok ötesine geçiyor. Kadının turuncu saçlarının sıcak tonları, elbisesinin zengin kırmızı rengiyle mükemmel bir şekilde birleşiyor, mavi ve yeşil tonları onları kuşatıyor - bu renkler sadece şekillerini tanımlamakla kalmıyor, aynı zamanda sıcaklık ve bağlantı hissini de uyandırıyor. Arka planda denizin soyut bir yorumu görünmekte; canlı bir turkuaz, yumuşak dalgaların fısıldamasını akla getiriyor. Bu eser, Van Gogh'un renk üzerindeki hâkimiyetini temsil ederken, aynı zamanda sanatta kişisel ilişkilerin ve duygusal gerçeklerin temel olduğu bir dönemden çıkıyor. Eser, insan bağlantısı hakkında çok şey söylüyor, o dönemin özünü yakalayarak aşkı içeren bir esaret sergiliyor; o zamanlar bireylerin duygularında yaşanan sert gerçeklikleri sık sık gizleyen böyle bir sanat ortaya sergiliyor.