In dit fascinerende kunstwerk zitten twee kinderen dicht bij elkaar op een rijk versierde bank, waarmee de intimiteit van hun vriendschap wordt geïllustreerd. De jongen, gekleed in een donkere stof, lijkt nadenkend, met één hand die ontspannen op de arm van de bank rust terwijl zijn blik naar het meisje is gericht. Zij, gekleed in een lichter jurk met een stralend rood lint in haar haar, kijkt hem aan met een warme uitdrukking, wat suggereert dat er een moment van gedeeld begrip of communicatie is. De achtergrond, uitgevoerd in zachtere tinten, vervaagt in een bijna etherische mix, en benadrukt de centrale figuren, terwijl de levendige patronen van de bank een speelse energie aan het stuk geven.

Edvard Munch gebruikt losse, expressieve penseelstreken die de compositie een gevoel van spontaniteit geven. Het kleurenpalet neigt naar gedempte aardetinten, gecombineerd met de levendige kleur van het lint van het meisje, waardoor een gevoel van nostalgie en warmte ontstaat. Emotioneel gezien resoneert het stuk met de kijkers en roept het gevoelens van onschuld, verbinding en misschien een vleugje verlangen op. Geplaatst in de context van het late 19e-eeuwse Europa, vangt dit werk niet alleen momenten van de kindertijd, maar suggereert het ook de opkomende complexiteiten van menselijke relaties in die periode, wat een belangrijk moment markeert in Munch's verkenning van psychologische thema's in de kunst.