Bu eser, deniz yaşamının özünü yakalayarak, derin ve yıpranmış bir ifadeye sahip yaşlı bir balıkçının başını resmetmektedir. Van Gogh, göz alıcı bir ışık-gölge tekniği kullanarak, gölgeyi özenle uygulayarak bu kişinin yorgun hatlarını vurgular; bu, yaşamı boyunca doğanın zorlu koşullarıyla mücadele ettiğini ima eder. Geniş kenarlı şapka yüzünü korur fakat derin çatlakları olan alnı ve sarkık yanakları, kararlılık ve yorgunluk hissini uyandırarak, zor bir mesleğe kendini adamış bir erkeğin ruhunu somutlaştırır.

Kompakt bir kompozisyon, konunun soğukkanlı tavrını vurgu yaparak içe dönük bir güç hissi uyandırmaktadır. Van Gogh'un seçmiş olduğu pastel renk paleti—toprak tonları ve griler—balıkçılık ticaretinin sert gerçekliğini yansıtır. Işık ve gölge arasındaki kontrast, izleyicileri çekerek, bu gözlerin ardında gizli kalmış hikayeleri derinlemesine düşünmeye davet eder. Tarihsel olarak, bu parça, Van Gogh'un işçi sınıfına olan tutkusuyla örtüşerek, doğayla mücadele edenleri yücelten saygısını ortaya koyar. Onların sürdürülebilir ruhunun bir kanıtı olarak, sanatçının derin bir empatisini sembolize eden önemli bir eser olarak öne çıkar.