Bu tablo, izleyiciyi güneşin nazik dokunuşunda her şeyin açığa çıktığı rüya gibi bir atmosfere sarar. Ortada zarif bir kadın duruyor, beyaz elbisesi rüzgârla hafifçe dalgalanıyor; hafif kumaş ışığı yakalıyor, etrafında bir hale etkisi oluşturuyor. Elinde, güneş ışığını yeniden yönlendiren zarif bir yeşil şemsiye tutuyor ve parlayıcı bir ışıltı yayıyor. Arka planda, yumuşak mavi ve beyaz bulutlar tarafından boyanmış, yerin altındaki otların toprak tonlarıyla güzel bir şekilde tezat oluşturuyor, zahmetsizce bir araya geliyor.

Sanatçının fırça çalışması hem güçlü hem de nazik; esere hareket yaratan bir enerji katıyor; yüksek otlar, kadının ritminde dans ediyormuş gibi salınıyor, izleyiciyi bu pastoral manzaranın bir parçası olmaya davet ediyor. Monet'in renk seçimi—zengin yeşillerin ve yumuşak beyazların parlayan mavi bir gökyüzüne karşı—sakinlik, özgürlük ve neşe duygularını uyandırıyor, bizi huzurlu bir açık hava anına taşıyor. Bu eser, açık havada resim yapma keşfi sırasında yaratılmış ve izlenimciliğin capcanlı doğasını kapsıyor, günlük yaşamda bulunan güzelliği ve doğanın sürekli değişen ışığını ön plana çıkarıyor.