Bu etkileyici esere bakıldığında, tuvaller üzerindeki canlı renklerin dansı hemen dikkat çeker ve izleyiciyi sert kış manzaralarının işçi ruhu ile buluştuğu bir dünyaya sarar. Merkezi figür, sarı ve yeşil kıyafetler giyen biri olarak, kendine güvenle durmakta ve omzunda bir aracı oldukça rahat bir şekilde taşımaktadır; bu, zor koşullarda dayanıklılığı ve çalışkanlığı simgeler. Sanat tekniği ifadeleyici; fırça darbeleri sanki figürlerin etrafında dönercesine, neredeyse canlı bir şekilde görünüyor—her hareket, zemin kaplı karın monotonisine rağmen sahnenin canlı enerjisiyle yankılanmaktadır.

Arkasında, arka plan bir hareket ipucu ile açılır; diğer işçiler, belirsiz şekillerle işaret edilen, bu karlı ortamda kolektif bir çabanın ima edildiğini öne sürer. Renk paleti, sıcak tonlarla işçilerin giysilerini tezat oluşturarak mavi ve beyazlarla iç içe geçmiş olabilir. Duygusal etki hissedilir; mücadele içinde bir dayanışma hissi vardır, bu insan çabasının bir kanıtıdır. Birinci Dünya Savaşı'nın ardından yaratılan bu eser, işçilerin karşılaştığı koşulların sertliğini yansıtabildiği gibi, 20. yüzyılın başlarındaki yeni modernliğe de ışık tutmaktadır.