Eser, rahat bir pozisyonda oturan bir figürü ve Edvard Munch'un birçok eserini hatırlatan sakin renkler ve kıvrımlı fırça darbeleri ile sarılı olarak sunuyor. Ancak burada bir kaygı verici bir boşluk var; çünkü yüz bulanık. Bu, anonimlik veya izolasyon ve hastalık ile ilgili evrensel temalarla daha derin bir bağlantı öneriyor. Figürün giysisi — koyu ve kasvetli — arka plandaki canlı, neredeyse alev gibi turuncu ve sarı renklerle güçlü bir zıtlık oluşturuyor; 1919'da dünya için tehdit oluşturan İspanyol gribi pandemisinin kargaşasını çağrıştırıyor.

Oturan figür, hem zarif hem de hüzünlü bir şekilde, varoluşun ağırlığını ve yasın yükünü yakalar. Yuvarlak yan sandalye, kaosun ortasında evselliğin bir dokunuşunu ekliyor. Yer yüzeyinde serpiştirilmiş renkli formlar gibi görünmektedir ki bu, figürün içsel çaresizliği ile yankılanıyor - pandemiden etkilenen bir dünyadaki yankılar. Munch'un karakteristik tekniği açıktır; fırça çalışması ifade edici ve neredeyse çılgın, eserdeki duygusal ağırlığı kapsayan yoğun bir şekilde geçmektedir. Bu eser, sanatçının kişisel mücadeleleri ve korku ve belirsizlik dönemindeki paylaşılmış insan deneyiminden bahsetmektedir.