Bu ilham verici eserde, bir melek figürü bir çocuğu kollarında tutuyor ve hayat ile ölüm arasındaki geçişin ima edildiği eterik bir alanın içinde yükseliyor. Melek, güçlü ve dikkat çekici bir şekilde detaylandırılmış, güçlü bir varlıkla dikkatleri üzerine çekiyor; yüzü kararlılık ama aynı zamanda merhamet ile dolu, hüzün ile teselli arasında asılı kalan bir anı yansıtıyor. Çocuk, nazik hatlarıyla ve huzur dolu bir kabul ifadesiyle meleğin gücüyle mükemmel bir tezat oluşturuyor, masumiyet ve kırılganlık örtüşüyor. Giysilerin yumuşak katmanları havada dinamik bir şekilde dalgalanıyor, sanki yükselme anını yakalamış gibi ustalıkla boyanmış.

Renk paleti, yumuşak pastel tonlarının gökyüzünde güzel bir şekilde harmanlanmasını sunan bir başyapıt gibi; meleğin beyaz giysileri koyu arka planda parlıyor. Bu renk seçimi, eserin ilahi kalitesini artırıyor ve izleyiciyi kayıp ve ilahi müdahale gibi derin temalar üzerinde düşünmeye davet ediyor. Işık ve gölgelerin oyunu, sahneyi daha da dramatize ediyor, figürleri vurgularken onları ışıltılı bir auraya sarıyor. Eserin genel duygusal etkisi derin; kimse melek ile çocuk arasındaki etkileşimden yayılan muazzam zarafet ve şefkat hissini hissetmeden edemez, sevgi, koruma ve insan ruhunun aşkın gücü ile derin bir bağ kurar.