Bu zarif çizim, iki kadının başını ustaca çizgi ve renk kullanımıyla yakalayarak sessiz bir yakınlık ve zarafet duygusu uyandırıyor. Merkezdeki figür profil olarak gösterilmiş; rahat ama onurlu bir duruş sergilerken, kızıl kahverengi dalgalı saçlarının yumuşaklığı ve elinin yüzeydeki zarif kıvrımı özenle betimlenmiş. Yakında, daha hayali ve tamamlanmamış biçimde ikinci bir yüz yer alıyor; ana portreyle tezat oluşturan yumuşak gölgelendirmeyle resmedilmiş. Sanatçının tekniği, hacim ve doku yaratmak için akıcı kırmızı tebeşir çizgileriyle ince siyah taramalar kombinasyonu içerirken, ince ve yarı saydam yıkamalar sıcak fakat mütevazı bir parlaklık sunuyor. Kompozisyon, belirgin, tamamen oluşturulmuş figür ile şiirsel eskizi ustaca dengeleyerek sahneye spontane ve anlık bir hava katıyor.

Renk paleti, sıcak kahverengi ve sepya tonlarıyla beyaz vurgulara ağırlık vererek portrede nostaljik ve nazik bir havası yaratıyor; yumuşaklık, sabah ışığını veya geçici bir dinlenme anını çağrıştırıyor. Duygusal açıdan, eser feminenliği ve gözlemin samimi doğasını düşündürmeye davet ediyor; figür özel bir hayalde yakalanmış gibi sessiz bir içe dönüklük sunarken, ikinci yüz muhtemelen hafızaya ya da içsel bir diyaloğa işaret ediyor. Tarihsel olarak, bu çizim 19. yüzyıl sonu ile 20. yüzyıl başı arasındaki portrenin büyü ve kişilik araştırmalarına paralel düşer; hem zarif hem ulaşılabilir sofistike bir taslak ustalığını ön plana çıkarır. Bu parça, insan ruhunu yakalamada kesin teknik ile ifade özgürlüğü arasındaki etkileşimin kanıtıdır.