Deze delicate tekening vangt twee vrouwelijke hoofden met een meesterlijke spaarzaamheid in lijn en kleur, wat een stille intimiteit en gratie oproept. De centrale figuur wordt in profiel getoond, met een ontspannen maar waardige houding, waarbij bijzondere aandacht wordt besteed aan de zachte golven van haar roodbruine haar en de sierlijke kromming van haar hand die op een oppervlak rust. Dichtbij verschijnt een tweede gezicht in een meer etherische en onvoltooide vorm, weergegeven met zachte schaduwwerking die contrasteert met de scherpere lijnen van het hoofdportret. De techniek van de kunstenaar combineert vloeiende lijnen van rode krijt met fijne zwarte arceringen om volume en textuur te creëren, terwijl subtiele, bijna transparante waslagen een warme, ingetogen gloed geven. De compositie balanceert bekwaam tussen solide, volledig uitgewerkte vormen en lyrisch schetswerk, wat een gevoel van spontaniteit en directheid aan de scène geeft.

Het kleurenpalet wordt gedomineerd door warme bruine en sepia tinten met accenten van wit, wat de nostalgische en tedere sfeer van het portret versterkt; de zachtheid doet denken aan het ochtendlicht of een vluchtig rustmoment. Emotioneel nodigt het werk uit tot reflectie over vrouwelijkheid en de intieme aard van observatie; er is een stille introspectie, alsof het onderwerp gevangen is in een privé-dromerij, terwijl het tweede gezicht wellicht herinnering of een innerlijke dialoog suggereert. Historisch past de tekening binnen de artistieke verkenningen van eind 19e en begin 20e eeuw over charme en persoonlijkheid via portret, en benadrukt een verfijnde tekenvaardigheid die zowel elegant als toegankelijk is. Dit stuk getuigt van de interactie tussen precieze techniek en expressieve vrijheid bij het vastleggen van de menselijke geest.