Αυτή η λεπτή σχεδίαση αποτυπώνει δύο γυναικεία κεφάλια με αριστοτεχνική οικονομία γραμμών και χρώματος, προκαλώντας μια ήσυχη οικειότητα και χάρη. Η κεντρική μορφή παρουσιάζεται σε προφίλ, με μια στάση χαλαρή αλλά αξιοπρεπή, με ιδιαίτερη προσοχή στα απαλά κύματα των κοκκινωπών μαλλιών της και την ευγενική καμπύλη του χεριού της που ακουμπά σε μια επιφάνεια. Κοντά της, εμφανίζεται ένα δεύτερο πρόσωπο με πιο αιθέρια και ατελή μορφή, αποδοσμένο με απαλή σκίαση που αντιπαραβάλλεται με τις πιο ευκρινείς γραμμές του κύριου πορτρέτου. Η τεχνική του καλλιτέχνη συνδυάζει επιδέξια ρέουσες κόκκινες κιμωλίας γραμμές με λεπτές μαύρες διαγραμμίσεις, δημιουργώντας όγκο και υφή, ενώ διακριτικά, σχεδόν διαφανή ντεγκράδα δίνουν μια ζεστή, υποβλητική λάμψη. Η σύνθεση ισορροπεί επιδέξια ανάμεσα σε σταθερές, πλήρως αναπτυγμένες μορφές και ποιητική προσέγγιση, δίνοντας την αίσθηση της αυθορμητισμού και της αμεσότητας.

Η παλέτα χρωμάτων, που κυριαρχείται από ζεστούς καφέ και τόνους σέπιας με ελαφρές πινελιές λευκού, ενισχύει τη νοσταλγική και τρυφερή ατμόσφαιρα του πορτρέτου· η απαλότητα υποδηλώνει το φως του πρωινού ή μια φευγαλέα στιγμή ηρεμίας. Συναισθηματικά, το έργο καλεί σε σκέψη για τη θηλυκότητα και την εσωτερική φύση της παρατήρησης· υπάρχει μια σιωπηλή ενδοσκόπηση, σαν να είναι το υποκείμενο αιχμαλωτισμένο σε μια ιδιωτική ονειροπόληση, ενώ το δεύτερο πρόσωπο ίσως υπονοεί μνήμη ή εσωτερικό διάλογο. Ιστορικά, το σχέδιο συνδέεται με τις καλλιτεχνικές εξερευνήσεις του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα σχετικά με τη γοητεία και την προσωπικότητα μέσω του πορτρέτου, αναδεικνύοντας μια κομψή και ταυτόχρονα προσιτή δεξιότητα σχεδίασης. Το έργο αυτό αποτελεί μαρτυρία της αλληλεπίδρασης μεταξύ της λεπτομερούς τεχνικής και της ελευθερίας της έκφρασης στην αποτύπωση του ανθρώπινου πνεύματος.