Tablo, beni anında güneşin öptüğü bir Breton manzarasına götürüyor. Yüzlerinde kırsal yaşamın sessiz vakarının kazılı olduğu iki kadın, ön planda belirgin bir şekilde duruyor; sanki sohbete dalmış gibiler, figürleri tarlalar ve kulübelerin fonunda sağlam bir şekilde duruyor. Sanatçının tekniği, tarzının bir özelliği, perspektifi düzleştirerek sahneye rüya gibi bir nitelik kazandırıyor. Eteklerin canlı kırmızısı, zengin maviler, tarlaların altın tonları gibi cesur, doğal olmayan renkler, güçlü bir duygusal etki yaratıyor. Sanki sanatçı bizi kendi dünyalarına, gerçekliğin sanatsal bir vizyonla ince bir şekilde yeniden şekillendiği bir dünyaya girmeye davet ediyor. Fırça darbeleri kasıtlıdır, sahnenin özünü fotoğrafik bir benzerlikten ziyade yakalar. Breton yaşamının sessiz uğultusunu, kumaşın hışırtısını, bu kadınlar arasında paylaşılan hikayeleri hayal ediyorum.