Bu etkileyici eserde, genç bir kadının yeşilliklerle dolu bir ortamda oturduğunu görüyoruz; duruşu rahat ama dikkatli. Akıcı hatlar ve yumuşak fırça darbeleri, sıcaklık ve samimiyet atmosferi yaratıyor, izleyiciyi onun dünyasına davet ediyor. İnce bir tül bluz ve akışkan giysiler içerisinde, giysisi sahnenin eterik niteliğini arttırıyor. Arka planda doğanın uyumunu çağrıştıran renkler dönüyor, renkler tuval üzerinde hafifçe dans ediyor—toprak tonları, yumuşak mavi ve hafif pembe ve sarı tonları, yaprakların arasından süzülen güneş ışığının sıcaklığını yankılıyor.

Kompozisyon hem spontane hem de düzenli görünüyor; kadının izleyiciye doğru hafif dönüşü, huzurlu bir düşünce anını öneriyor. Onun ifadesi—çevresindeki canlı renkler tarafından güçlendirilmiş yumuşak bir bakış—Renoir'ın eserlerinde görülen duygusal zenginlikle rezonans gösteriyor. Bu parça, 20. yüzyılın başındaki geçişi yansıtıyor; izlenimcilik, günlük yaşamın kaçan güzellik anlarını yakaladığı bir dönemde çiçek açtı. Bu eser, sanatçının ışıktaki ve renkteki sevgisiyle işaretlenmiş olan belirgin stilinin canlı bir hatırlatıcısıdır; nostalji ve huzurlu güzellik duygularını çağrıştırır—bu sanat eserinin sıcak kucaklamasında kalmak istememek elde değildir, kişisel hikâyeler dokuyup yankılanan duyguları hissetmek…