Bu büyüleyici sahne sizi yoğun ağaçlarla çevrili huzur dolu bir yürüyüşe davet eder, ağaçlar gökyüzüne sonsuz bir şekilde uzanıyormuş gibi görünmektedir. Lush yaprak diyagonal giyseler boyunca süzülen ışık, yola huzur dolu bir altın parıltı serper. İşte burada, iki figür sakin bir şekilde yürümekte, bir çocuk dikkat çekici bir kırmızı elbise giymekte, diğeriyse zarif bir beyaz elbiseyle muhteşem görünmektedir. Bu, cesur ve yumuşak renklerin birlikte kullanımı, Renoir'ın kapaklı anlatımın bir anına hayat vermede ustalığını gözler önüne serer.

Yapı, yumuşak eğrileri ve dolaylı renklerle, izleyicinin gözünü daha derinlere götürmektedir; doğanın güzelliği ve insan bağlantısı üzerine düşünmeye teşvik eder. Işığın kullanımı özellikle büyüleyici; tuval üzerinde dans ederek belirgin bir duygusal yankı oluşturur. Yağmurun güllerinden ve uzaktan gelen kahkahaların sesini bile duyabileceğiniz bir atmosferde, bu resim olarak muhteşem bir ortam içinde kaybolursunuz. 20. yüzyılın başlarındaki tarihsel bağlam burada ortaya çıkarken, daha katı sanatsal normlardan bir ayrılmayı simgeler; Renoir, ince fırça işleri ve ışığa vurguyla izlenimcilik tarzını benimsemekte, anlık bir neşe ve rahatlık yakalamaktadır.