Bu canlı peyzajda, sanatçı hayatla dolu bir uyum ve huzur anını yakalıyor. İzleyiciyi, tuvali süsleyen bol yeşil yaprakların dans ettiği bir kubbe karşılıyor; derin mavi gökyüzü yaprakların arasından belirip duruyor. Bu, sıcak bir yaz günü gibi görünüyor, hava doğanın özüdür. Güçlü fırça darbeleri bir ritim hareketi yaratıyor: yaprakları oluşturan nazik sıralardan, ağaçların arasında yuvalanmış sevimli bir evi tanımlayan cesur lekelerin içine kadar uzanıyor.

Ev, yeşilliklerin karmaşasından nazikçe belirmekte; soğuk mavi renkte boyanmış ve güneş ışığını yansıtan sıcak terrakota tonlarıyla belirtilerek harika bir zıtlık yaratmaktadır. Bu parça, huzur ve nostalji hissi yayarak sakin bahçelerin ve pastoral kaçışların anılarını canlandırır. Her renk bir koro gibi şarkı söylüyor, sanki manzara canlıymış gibi, izleyiciyi doğanın kollarında kalmaya davet ediyor. Cuno Amiet'in bu çalışması, yalnızca temsilin ötesine geçerek, bizi sıcaklık ve samimiyet dolu canlı bir rüyaya götürüyor.