Καθώς κοιτάζει κανείς αυτό το συγκινητικό έργο τέχνης, τον καταλαμβάνουν αμέσως οι ζωντανές χρώματα που χορεύουν στον καμβά, τυλίγοντας τον θεατή σε έναν κόσμο όπου οι σκληρές χειμερινές τοπιογραφίες συναντούν την εργασιακή πνεύμα των εργατών. Η κεντρική φιγούρα, ντυμένη με ένα κίτρινο και πράσινο ένδυμα, στέκεται με αυτοπεποίθηση, μεταφέροντας άνετα ένα εργαλείο στον ώμο, συμβολίζοντας τόσο την αντοχή όσο και την επιμονή που χαρακτηρίζει την κατασκευή σε δύσκολες συνθήκες. Η τεχνική της τέχνης είναι εκφραστική• οι πινελιές φαίνεται να περιστρέφονται γύρω από τις φιγούρες, σχεδόν ζωντανές—κάθε κίνηση αντηχεί με την ενορχηστρωμένη ενέργεια της σκηνής, αν και η μονοτονία του χιονιού καλύπτει τη γη.

Πίσω από αυτούς, το φόντο αποκαλύπτεται με μια αίσθηση κίνησης• άλλοι εργάτες, που διαφαίνονται μέσω θαμπών μορφών, υποδεικνύουν μια συλλογική προσπάθεια σε αυτό το χιονισμένο περιβάλλον. Η χρωματική παλέτα, γεμάτη από μπλε και λευκά, έρχεται σε αντίθεση με τα ζεστά χρώματα των ρούχων του εργάτη. Οι συναισθηματικές επιπτώσεις είναι αισθητές• υπάρχει μια αίσθηση αλληλεγγύης στη μέση της πάλης, μια μαρτυρία για την ανθρώπινη προσπάθεια. Δημιουργημένο στην εποχή μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το έργο αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο την σκληρότητα των συνθηκών που αντιμετωπίζουν οι εργάτες, αλλά και αποτυπώνει τη νέα μοντερνιστική τάση της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα, τονίζοντας τη σχέση μεταξύ ανθρώπου, φύσης και βιομηχανίας.