Deze delicate aquarel vangt een stil, introspectief moment van een jonge vrouw die aan een tafel zit, met haar rug elegant naar de kijker toegekeerd. De techniek van de kunstenaar combineert zachte lagen van gedempte kleuren met subtiele, vloeiende lijnen die de slanke figuur van de vrouw omlijnen, gekleed in een donkere, nauwsluitende jas met precieze verticale plooien. Haar houding suggereert een moment van contemplatie of stille absorptie, met haar hoofd zachtjes gebogen naar een boeket verwelkte bloemen in een eenvoudige vaas. De setting straalt een intieme, huiselijke sfeer uit die wordt versterkt door het subtiele samenspel tussen warme, aardse tinten en koelere blauwtinten op het tafelkleed en de stoel. De losse penseelstreken en het ingetogen kleurenpalet versterken het vluchtige, bijna gefluisterde karakter van de scène, wat een gevoel van serene emotionele diepte en tijdloze elegantie oproept. Het werk weerspiegelt de laat 19e-eeuwse impressionistische ethos en brengt zowel de subtiele schoonheid van het alledaagse leven als de liefde van de kunstenaar voor voorbijgaande momenten van gratie en rust over.