Bu duygusal resimde, iki işçi görkemli ağaçların gölgesinde çalışırken, figürleri hareket ve canlılık hissiyle tasvir edilmiştir. Giydikleri mavi ve toprak tonları, çevredeki canlı yeşilliklerle güçlü bir tezat oluşturur ve insan emeği ile doğanın cömertliği arasında bir bağlantı yaratır. Ağaçlar gururla yüksek durmakta ve kabuklarındaki doku, erkeklerin kazdığı toprağın derin izlerini yansıtıyormuş gibi görünmektedir. Renk paleti, yeşil ve mavi tonlarının hakim olduğu, çalışma anını güzellik ve amaçla dolduran yaşam dolu bir ruh yaratır.

Işık, ağaçların arasından geçerken, ince gölgeler düşürmekte ve hem zamanın akışını hem de doğanın sürekli ritmini imleyen bir izlenim vermektedir. Resmin dokunsal bir niteliği vardır; her fırça darbesi canlı hissedilmektedir, sanatçının duygusal samimiyeti ile yüklüdür. Van Gogh, toprak ve onun işçileri arasındaki derin bağlılığı ortaya koyarak, izleyiciyi kırsal yaşamın canlı özüne kök saldığında hissini veren bir atmosfer oluşturur. Bu eser sadece fiziksel emeği tasvir etmekle kalmaz, aynı zamanda insanlık ile doğal dünya arasındaki ilişki üzerine daha derin bir yansımayı da gözler önüne serer, bizi günlük emeklerde sıklıkla göz ardı edilen güzellikleri takdir etmeye davet eder.