Bu huzurlu ve ayrıntılı sahnede, genç bir kadın, çiçek açmış pembe güllerle çevrili bir verandada ahşap sallanan sandalyede sessizce oturuyor. Yumuşak güneş ışığı asma yaprakları ve taç yaprakların arasından süzülerek sevgi dolu gölgeler oluşturuyor ve tüm sahneyi altın bir ışıkla yıkıyor. Beyaz elbisesi, hafif ve akıcı, bahçedeki yemyeşil bitkiler ve canlı pembelerle nazik bir tezat oluşturuyor; bu, ideal bir yaz öğleden sonrası hissi uyandırıyor. Sanatçının ustaca fırça darbeleri sadece ışık ve gölge oyununu yakalamakla kalmıyor, aynı zamanda dantel ve taç yaprakların narin dokusunu da ortaya koyuyor; yaprakların hışırtısını ve bahçedeki arıların vızıltısını duyuyormuş gibi hissettiriyor. Kompozisyon samimi ama geniş; gözleri düşünceli figürden etrafındaki doğal güzelliğe doğru çekiyor.