Bu büyüleyici eserde, bir kadın zarif bir şekilde şemsiye tutarak duruyor, onu çevreleyen manzarada zarif figürü sahneyi domine ediyor. Beyaz elbisesinin yumuşak ve akıcı hatları, ayaklarının altındaki yabani çiçeklerin canlı yeşil ve sarı tonları ile güzel bir tezat oluşturuyor. Arkasında döngüsel bulutlarla arka planda, neredeyse rüya gibi bir etki yaratıyor; güneşli, ışık ve hava dolu bir günün özünü yakalıyor. Yanında, küçük bir çocuk yüksek çimlerin içinden görünmekte, meraklı bakışları izleyiciye dönük ve etkileyici bir etkileşim yaratıyor; bu anı içine çekiyor. Sahne, huzur ve hayal gücü hissini yayıyor, izleyiciye doğanın seslerini—yaprakların hışırdamasını ve rüzgarın nazik uğultusunu hayal etme imkanı tanıyordu.

Monet'in renk ve ışık konusundaki ustalığı, bu resimde hayati bir rol oynamaktadır. Şemsiyenin parlak yeşilleri ve bol yeşil alan, yumuşak mavi ve beyazlarla dans eden ferah bir palet oluşturuyor. Fırça darbeleri—narın ama güçlü—görüntüye doku katıyor; neredeyse elle tutulur hissi veriyor. Bu eser yalnızca empresyonist tarzı yansıtmakla kalmayıp, aynı zamanda derin duygular da uyandırıyor, belki de doğada geçirilen daha basit zamanların nostaljisini uyandırıyor. Teknik uygulamasıyla değil, anne olmanın sevinçlerini ve anların güzelliklerini örnekleme açısından da önemlidir.