Sanat eseri, ünlü Tristam ve İsolde efsanesinden büyülü bir anı yakalıyor. Karakterler, muhteşem bir arka planda parlayan su ve haşin kayalıklara karşı bir geminin üstünde duruyor. Parlak zırh giymiş şövalye—İsolde'nin şatafatlı giysisiyle keskin bir tezat oluşturarak—ona aşkla dolu bir kap içeren bir kadehi uzatıyor; bu, onların trajik romantizminde kritik bir unsur. Okyanusun sakin mavi rengi ve geminin tahta parçalarının toprak tonları görsel olarak zengin bir kontrast yaratıyor, izleyiciyi canlı bir dünyaya sarıyor; neredeyse dalgaların sesini duyabiliyor ve İsolde'nin hassas örtüsünü savuran rüzgarı hissedebiliyorsunuz.

Kompozisyon, iki figürü ön planda mükemmel bir denge ile yerleştirmiş ve bakışımızı samimi etkileşime yönlendirmiş. İki karakterin ifadeleri bir umut ve huzursuzluk karışımını taşıyor. İsolde'nin pelerininde yer alan canlı yeşil ve kırmızı tonları, hareket ve duygu hissini artırıyor, sanki zamanın donmuş anında yakalanmış gibiler—sadece paylaşılan bir an değil, aynı zamanda kötü bir hisle dolu bir an. Waterhouse'un ustaca tekniği—akıntılı ama kesin fırça darbeleri—duygusal bir yoğunluk getiriyor ve bizi derinlikle kendi dünyalarına çekiyor, havayı belirgin bir gerginlikle dolduruyor. Bu parça, o dönemin romantizmi ile doludur ve aşkın, kaderin ve fedakarlığın karmaşık özünü yansıtır—aşkla şekillenen mitolojik anlatıların sayısını oldukça artıran gerçek bir anıttır.