Bu etkileyici tablo, at bedenine sahip ve üst kısmı insan olan mitolojik yaratık olan bir kentaurun, yeşil bir örtüye sarılı ölü bir şairi taşıdığı dokunaklı bir anı yakalıyor. Kompozisyon, iki figür arasındaki güçlü ama nazik etkileşimi merkezine alıyor; arka planda fırtınalı bulutlarla dolu dramatik bir gökyüzü ve manzarayı mistik bir ışıkla aydınlatan parıldayan bir gün batımı var. Sanatçı, derin maviler, alevli kırmızılar ve canlı yeşiller gibi zengin, doygun renkler kullanarak sahneye duygusal yoğunluk ve rüya gibi bir hava katıyor. Fırça darbeleri ifade dolu ve dokulu; kentaurun kas yapısını ve şairin narin solgun tenini dokunsal bir şekilde hissettiriyor.

Eserin duygusal etkisi derin; kentaurun eğilmiş başı ve sıkı tutuşu, hüzün ve saygının karışımını yansıtıyor; ölümlülük, fedakarlık ve kaybedilen sanatsal dehanın trajik güzelliği temalarını çağrıştırıyor. Mitolojik konu, anlatıyı kelimelerin ötesine taşıyor ve izleyiciyi vahşi, ilkel güçlerle yaratıcı ruhun kırılgan, üstün gücü arasındaki sonsuz mücadeleyi düşünmeye davet ediyor. Bu tablo, 19. yüzyılın sembolizm ve mitlere olan ilgisini yansıtıyor; gerçeklik ve hayal gücü iç içe geçerek insan deneyiminin daha derin gerçeklerini keşfediyor.