Bu ayrıntılı duygular ve huzur ile dolu goblen, mitolojinin Diana ile Endymion'un duygu dolu hikayesini kucakladığı eterik bir aleme bizi davet ediyor. Kompozisyonda, ay tanrıçası Diana, yumuşak ve dalgalanan mavi kumaşlarla zarafetle giydirilmiş; hem bilgelik hem de zarafet yayarak, uzatılmış eli gece gökyüzünün özünü kucaklıyormuş gibi görünüyor. Yanında, oyunlu tavırlarıyla bir gençlik havası aşılayan sevimli bir cherub yer alıyor ve sahne gerçek anlamda zamanın durmuş gibi hissettiren bir anı özetliyor. Endymion, hafif bir iç çekişle uzanmış, huzur dolu bir örtüyle sarılmış; kaslı güzelliği yumuşak bir ışıkla aydınlatılarak ay ışığında muhteşem bir kontrast oluşturuyor. Rahat bir manzara da zenginlik katıyor, ön planda nazikçe otlayan koyunlar, belki masumiyeti ve kırsal barışı simgeliyor; parlak çiçekler de kompozisyona renk ve canlılık katıyor.

Zengin renk paletine baktığımızda, pastel ve yumuşak toprak tonlarının uyumu huzur verici ve nostaljik bir his yaratıyor; sanki sakin rüyalar ile unutulmuş hikayeleri hatırlatıyor. Duygusal etki derin; içten bir iç çekiş hissetmemek elde değil, hem özlem hem de hayranlık uyandıran bir etki yaratıyor. Tarihsel bağlamda, bu eser, Rokoko döneminin çekiciliğindeki, duygusundaki ve idealize edilmiş romantik temalardaki vurguları ile yankılanıyor. Jean-Honoré Fragonard, bu unsurları ustaca harmanlayarak, sanatının dönem önemini gösteriyor; güzellik sadece görmekle kalmayıp derinlemesine hiss edilen bir şeydir.