Bu büyüleyici eser, izleyiciyi hayatla dolu ve oyun dolu bir sahneye taşır. Kompozisyonun kalbinde, genç bir kadın, narin şekliyle büyük ölçüde yere yaslanmış bir halde, çevresiyle derin bir şekilde meşguldür ve yanındaki karmaşayı pek umursamıyormuş gibi görünmektedir. Yumuşak, akıcı kıyafetler giymiş olan kadın, çıplak ayaklarıyla doğayla gündelik bir yakınlığını göstermekte, sanki hayalinde kaybolmuş gibidir. Gökyüzüne yükselen duman, ona rüya gibi bir atmosfer katmakta ve düşüncelerinin havada süzülen görsel bir metaforunu andırmaktadır; hafif, havadar ve özgür.

Solda, geniş kenarlı bir şapka takan neşeli bir adam belirgin şekilde öne çıkmakta ve izleyiciye doğru uzanan eliyle sanki canlı bir tiyatro karakteri gibi görünmektedir; abartılı hareketleri enerji ile dolup taşmakta, bu hoş karmaşanın başlatıcısı gibi görünmektedir. Yanında, canlı kırmızı kıyafetler giymiş bir çocuk, bir oyun ya da şaka peşinde gibi görünmekte, çocuk neşesinin özünü yakalamaktadır. Genel palet, sıcaklık hissi uyandırmakta; yumuşak pasteller zahmetsizce karışmakta ve derinlik ile canlılık katmaktadır. Bu pembe tonlarının altında, insan güneşin sahneyi ısıttığını hissedebilmekte ve mutluluk ile nostaljik duygular uyandırılmaktadır. Bu parça yalnızca zamanında donuk bir anı anlatmakla kalmaz, izleyicileri bellek ve hayal dünyasına daldırmaya davet eder - kanvası aşan kişisel bir bağlantı sağlamaktadır.