W tym wspaniałym gobelinie emocji i spokoju wciągamy się w eteryczną sferę, gdzie mitologia obejmuje poruszającą narrację o Dianie i Endymionie. Kompozycja ukazuje Dianę, boginię księżyca, elegancko otuloną miękkimi, płynącymi tkaninami w odcieniach niebieskiego, emanącą zarówno mądrością, jak i wdziękiem; jej wyciągnięta ręka wydaje się kiełkować na istocie nocnego nieba. W towarzystwie uroczej cherubki, której figlarne usposobienie wnosi młodzieńczy klimat, scena wyraźnie uchwyca moment, który wydaje się zawieszony w czasie. Endymion, leżący z delikatnym westchnieniem, otoczony jest woalem spokoju, a jego muskularna sylwetka rozświetlona jest miękkim światłem, które pięknie kontrastuje z sceną oświetloną przez księżyc. Spokojny krajobraz dodaje bogactwa, z łagodnymi owcami pasącymi się na pierwszym planie, być może symbolizującymi niewinność i pastwiskowy spokój, podczas gdy żywe kwiaty wprowadzają kolor i życie do kompozycji.

Patrząc na bogatą paletę kolorów, harmonia pasteli i jasnych odcieni ziemi zaprasza do odczucia spokoju i nostalgii, przypominając o spokojnych snach i zapomnianych opowieściach. Wpływ emocjonalny jest głęboki; nie sposób powstrzymać wzdychanie, które wzbudza pragnienie i podziw jednocześnie. W kontekście historycznym, dzieło to współbrzmi z akcentem okresu rokoko na wdzięku, emocjach i idealizowanej reprezentacji romantycznych tematów. Jean-Honoré Fragonard sprytnie łączy te elementy, ukazując artystyczne znaczenie epoki, gdzie piękno nie tylko widziane, ale i głęboko odczuwane.