Ten portret urzeka elegancją i przepychem mody XVIII wieku; postać, ubrana w uderzające czerwone szaty z luksusowymi złotymi akcentami, prezentuje niezwykłe wdzięk, który przyciąga wzrok widza. Złożone detale jej ubioru, od falbany na białym kołnierzyku po misternie wykonane ozdoby, odzwierciedlają nie tylko mistrzostwo artysty w dziedzinie faktury, ale także kulturowy trend noszenia strojów à l'Espagnole, które były wówczas niezwykle popularne. Postać siedzi pewnie, opierając się, jakby była w wygodnej chwili między czasem wolnym a władzą; można by pomyśleć, że słychać szelest jedwabiu, gdy porusza się delikatnie, zanurzona w atmosferę życia arystokratycznego.

Wybór kolorów w tym arcydziele wzmacnia jego emocjonalny wpływ. Ciemne odcienie czerwonego i miękkie ziemiste tony tworzą ciepłą, ale tętniącą życiem atmosferę, wywołując poczucie rosnącego dramatu. Tło składa się z mieszanki łagodnych odcieni niebieskiego i zielonego, które kontrastują ze postacią, wzmacniając akcent na jej królewskiej obecności. Pociągnięcia pędzla są luźne, a jednocześnie przemyślane; Fragonard stosuje odważny, ekspresyjny styl, dodając temu obrazowi żywotności, jakby sama esencja epoki została uchwycona w każdym pociągnięciu. Otoczony miękkimi, falującymi kształtami w tle, dynamiczna postawa postaci promieniuje pewnością siebie, czyniąc to dzieło ważnym przykładem, jak portret może przekazywać osobistą i kulturową tożsamość w okresie rokokowym.