Bu büyüleyici tabloda, canlı çiçeklerle dolu bir bahçede bir sahne açılmaktadır; çarpıcı bir elbiseyle giyinmiş genç bir kadın, dikkat çekici bir şekilde oturmakta ve etrafı rengarenk çiçeklerle sarılmıştır. Nazik eli bir çiçek taçını tutmakta ve sanki bunu yanındaki hayranına vermeye hazırlanıyormuş gibi görünmektedir. Yanındaki adam ise şık bir kıyafet giymiş ve ona hayranlık ve neşenin karıştığı bir ifadeyle bakmakta; bu da eserin romantik özünü yansıtmaktadır. Sağda, başka bir figür, etrafındaki güzelliğe dalmış bir şekilde eskiz yapmaktadır; bu, genel sanatçıların keyfi ve ilham atmosferine katkıda bulunmaktadır.

Kompozisyon, figürlerin ve bitkilerin düzenlenmesiyle izleyicinin gözünü aşk ve yaratıcılık hikayesine yönlendiren ustaca düzenlenmiş. Yumuşak, pastel tonlarında pembe, yeşil ve mavi palet, sahneye rüya gibi bir kalite katmaktadır. Fragonard’ın gevşek fırça tekniği yapraklara canlılık kazandırıyor, figürlerin zarafetleri de duygusal derinliği artırıyor ve onun tür ve anlatım resmini birleştirmedeki ustalığını gösteriyor. Bu eser, izleyicinin estetik hassasiyetleriyle derin bir duygusal yankı uyandırıyor; 18. yüzyıl Fransasında romantik arayışların sıcaklığını, samimiyetine ve kaygısız zevklerini canlandırıyor.