Bu etkileyici portre, üst bedeni çıplak ve sakin, neredeyse düşünceli bir ifadeyle oturan genç bir kadını yakalıyor. Solgun teniyle beline dolanmış koyu mor eteği arasındaki kontrast hemen dikkat çekiyor; nazik elleri dizlerinin üzerinde hafifçe dinlenmiş ve yumuşak pembe bir gül tutuyor. Arka plan, kadını altın bir auraya sarmış gibi görünen zengin, sıcak bir sarı tonla kaplanmış ve yoğun ama samimi bir atmosfer yaratıyor. Sanatçının fırça darbeleri, teninin pürüzsüzlüğüne ve ince hatlarına büyük özen gösteriyor; bu da hem dokunsal hem de hassas bir his uyandırıyor. Koyu, hafif kıvırcık saçı yüzünü çerçeveliyor ve biraz uzaklara bakan bakışları, içe dönüklük veya sessiz bir onur hissi uyandırıyor.

Vallotton burada realizm ile neredeyse sade bir sadelik arasında bir denge kuruyor; gereksiz ayrıntılardan kaçınarak oturan kadının duygusal özüne ve renkler arasındaki ince etkileşime odaklanıyor. Kompozisyon dikkatle ayarlanmış; oturma pozisyonu ve gül, kadınlığı ve narin güzelliği simgelerken, sade arka plan kadının kendisine olan duygusal odağı yoğunlaştırıyor. 1914 yılında yapılmış bu eser, geleneksel portre ile modernist eğilimlerin kesiştiği noktada yer alıyor ve 20. yüzyılın başında insan formu ile iç yaşamın ele alışındaki değişimleri yansıtıyor.